محلول ضدعفونی کننده چیست؟
حلول ضدعفونی کننده گروهی از موادی است که موجب کشته شدن میکروب ها، ویروس ها و میکروارگانیسم ها می شود. محلول ضدعفونی کننده موجب عدم رشد باکتری و قارچ ها و میکروارگانیسم های دیگر می شود و در نوع استفاده برای سطوح و استفاده برای دست و بدن وجود دارد که در این ایام استفاده ی ما از محلول ضد عفونی کننده بسیار زیاد شده است.
انواع محلول های ضدعفونی کننده
محلول های ضد عفونی کننده در سه نوع کلی سطح بالا، سطح متوسط و سطح پایین وجود دارند که هر کدام نیز زیر شاخه های دیگری را شامل می شوند.
محلول ضد عفونی کننده سطح بالا شامل پر اکسید هیدروژن، پر استیک اسید، گلوتارآلدئید و فرمالدئید می شوند که در ادامه توضیح مختصری در رابطه با آن ها داده می شود.
پر اکسید هیدروژن شامل یک سری محاسن و معایبی است که از محاسن آن می توان به این موضوع اشاره کرد که پر اکسید هیدروژن، بر روی طیف وسیعی از میکروب ها از جمله، باکتری، قارچ، مخمر و ویروس اثر گذار است و همچنین بوی نامطبوعی ندارد.
از معایب پر اکسید هیدروژن می توان گفت که این محلول در صورت تماس با چشم، مشکلات جدی ای را به وجود می آورد و نکات ایمنی هنگام استفاده از این محلول بسیار اهمیت دارد و بر روی وسایلی از جنس های روی، مس و برنج تاثیرات مخربی می گذارد. مورد بعدی درمورد پر استیک اسید است که در صورت تجزیه، محصول مضری به دست نمی آید و پسمانده ای باقی نمی گذارد.
این محلول نیز در فلزاتی همچون برنج، مس و برنز باعث ایجاد خوردگی می شود اما می توان با تنظیم کردن میزان PH، از این اثر خورندگی کاست.
گلوتارآلدئید و فرمالدئید نیز هر دو در دو نوع گاز و مایع وجود دارند که اثر پاک کنندگی بسیار بالایی نیز دارند به طوری که بیشتر برای استریل کردن در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرند اما به هیچ عنوان نباید تماس مستقیم با این محلول ها داشت و همچنین تنفس بوی این محلول ها که زیان رسان است، موجب استفاده ی کمتر از این محلول ها شده است.
نوع دیگر در انواع محلول های ضد عفونی کننده، سطح متوسط از آن است. سطح متوسط نیز به زیر شاخه های کلر و ترکیبات کلره، ید و ترکیبات یده و الکل ها تقسیم می شود.
کلر و ترکیبات کلره در دو نوع جامد و مایع موجود هستند که نوع مایع آن ها در واقع همان سفید کننده های خانگی می باشند. این محلول ها ارزان هستند و سریع تاثیر خود را بر سطوح گذاشته و همچنین اثر سمی از خود باقی نمی گذارند.
ید ها و ترکیبات آن ها بسیار عملکرد خوبی در کشتن و از بین بردن میکروب ها دارند و تاثیر گذاری آن ها بر روی همه ی میکروارگانیسم های بیماری زا است.
الکل هایی که برای ضد عفونی استفاده می شوند نیز در دو گروه اتیل الکل و ایزوپروپیل الکل تقسیم می شوند که هر یک از این الکل ها در غلظت کمتر از 50 درصد تاثیر گذاری بسیار کمی دارند و به همین دلیل است که اکثرا از این الکل ها با درصد 70 به بالا استفاده می کنند.
گروه آخر از انواع محلول های ضد عفونی کننده، سطح پایین ها هستند که خود به دو گروه فنل و ترکیبات فنلی و ترکیبات آمونیوم کواترنر تقسیم می شوند.
از فنل ها برای تمیز کردن و میکروب کشی بیمارستان ها و سطح های آزمایشگاهی استفاده می شود اما استفاده ی آن برای تمیز کردن گهواره ی نوزادان منع شده است زیرا باعث افزایش بیلی روبین در این نوزادان می شود و اگر نیاز به استفاده ی مبرم از این محلول شد، باید گهواره کامل خشک و بوی آن نیز از بین رفته باشد سپس نوزاد را به گهواره باز گرداند.
مورد آخر از این دسته یعنی ترکیبات آمونیوم کواترنر به خودی خود اثر سمی کمی دارند اما اگر به طور مداوم و طولانی در معرض و استفاده از این محلول ضد عفونی کننده قرار گرفته باشید، موجب ایجاد التهاب می شود.
از ترکیبات آمونیوم کواترنر بیشتر برای تمیز کردن و ضد عفونی کردن زمین و دیوار ها استفاده می شود.
محلول ضدعفونی کننده چیست؟
